TSUE: najem nieruchomości a kredyt frankowy
Kredyt frankowy – tego dotyczyła sprawa, która trafiła jakiś czas temu do TSUE. Sprawę zainicjował w trybie pytania prejudycjalnego Sąd Okręgowy w Warszawie. Kluczowym zagadnieniem było to, czy osoba fizyczna, która zaciąga kredyt hipoteczny na zakup mieszkania przeznaczonego na wynajem, może być uznana za konsumenta w rozumieniu dyrektywy 93/13/EWG. Sprawa dotyczyła małżeństwa, które mieszkało za granicą i zaciągnęło kredyt hipoteczny na zakup mieszkania w Polsce. Celem zakupu było wynajmowanie nieruchomości, a uzyskane z tego tytułu dochody miały pokrywać zobowiązania kredytowe. Warto jednak podkreślić, że kredytobiorcy nie prowadzili działalności gospodarczej związanej z najmem ani nie posiadali innych lokali inwestycyjnych. Ostatecznie kredyt spłacono przedterminowo. Nie zmieniło to faktu, że spór z bankiem trafił na wokandę sądu – kredytobiorcy żądali roszczeń związanych z nieważnością umowy.
Status konsumenta: ocena funkcjonalna
TSUE potwierdził, że ocena statusu konsumenta powinna opierać się na podejściu funkcjonalnym. Oznacza to, że kluczowe znaczenie ma nie tylko treść samej umowy kredytowej, ale przede wszystkim zamiar oraz charakter działalności kredytobiorcy. Trybunał uznał, że fakt osiągania dochodów z wynajmu nie oznacza automatycznie, że osoba taka działa jako przedsiębiorca. W szczególności, jeśli wynajem nieruchomości nie jest elementem stałej działalności zawodowej kredytobiorcy, to w dalszym ciągu może on korzystać z ochrony przewidzianej dla konsumentów
Wynajem nieruchomości z kredytem frankowym
Wyrok TSUE wzmacnia pozycję kredytobiorców w sporach sądowych dotyczących kredytów hipotecznych, szczególnie tych indeksowanych lub denominowanych do walut obcych. Przykładem jest kredyt frankowy. W świetle tego orzeczenia banki nie mogą automatycznie zakładać, że osoba wynajmująca mieszkanie działa jako przedsiębiorca. To znacząco wpływa na strategię prowadzenia spraw sądowych przez kredytobiorców i ich pełnomocników. Ostateczne rozstrzygnięcie każdej sprawy będzie zależało od indywidualnych okoliczności. Jednak funkcjonalne podejście do statusu konsumenta zmienia rozkład argumentów po stronie banku i obrony praw kredytobiorców.
Przedawnienie – kredyt frankowy
Obydwie strony sporu o kredyty frankowe powinny rozważyć podjęcie kroków zabezpieczających swoje roszczenia. W przypadku, gdy kredytobiorcy zakwestionowali ważność swojej umowy, bank powinien podjąć działania zmierzające do odzyskania wypłaconego kapitału. Z kolei kredytobiorcy powinni mieć świadomość, że niejednokrotnie sądy przyjmują, że konsument mógł powziąć wiedzę o ewentualnej abuzywności klauzul umownych w 2019 r. Ma to związek z głośną sprawą p. Dziubaków. Dlatego 6-letni termin przedawnienia roszczeń przypada na koniec 2025 r.
- E-commerce a dane osobowe: wyrok TSUE - 18 kwietnia 2025
- Produkt niebezpieczny: definicja producenta według TSUE - 7 kwietnia 2025
- Sukces kancelarii: odwołanie do KIO (rażąco niska cena) - 3 kwietnia 2025
